Alberie Hadergjonaj: Peripecitë, pishmanet dhe gëzimet e jetës sime

Një grua e bukur, e plotësuar në karrierë e familje…E tillë është këngëtarja Albërie Hadërgjonaj, e cila sot vjen në një rrëfim special për faqet e verës, duke ndarë me ne shumë nga të fshehtat e saj. Lojërat e preferuara të fëmijërisë, tekat, pardesyja e kuqe që i lumturoi ditën, zënkat me motrën për veshjet, 10-at absolute në shkollë, urrejtja për lëndën e matematikës, njohja me Mentorin, e më tej largimi nga shtëpia në moshën 15-vjeçare për të provuar të tjera ndjesi.

Prindërit nuk ishin dakord, por Albëria mes mendjes dhe zemrës zgjodhi të ndiqte këtë të dytën. Një jetë, si një film, në të cilin veç skenave të bukura ka pasur edhe nga ato të trishtuara…E tillë ishte për shembull, burgosja e të shoqit, me të cilin vazhdon të jetojë edhe sot e kësaj dite dashurinë që sipas saj ishte nga ato me shikim të parë, e të cilën ajo pranon ta ndajë me ne së bashku me shumë përjetime të tjera…
Albërie, do ta nisim këtë intervistë me fëmijërinë tuaj. Si ka qenë ajo?
Fëmijërinë e kam kaluar në vendlindje, pranë të afërmve. Kam pasur një fëmijëri shumë të bukur dhe mbaj mend që kam qenë shumë e lumtur.
Çfarë ju ka munguar në atë kohë?
Duke e krahasuar me fëmijët e sotëm, brezi ynë ka qenë krejt ndryshe si në kërkesat që kemi pasur, ashtu edhe në objektivat apo qëllimet që një fëmijë i vë vetes. Më shumë janë dëshirat e moshës, por të them të drejtën, s’mendoj që më ka munguar gjë.
Ju plotësoheshin tekat, na trego ndonjë prej tyre?
Po, mami m’i plotësonte të gjitha tekat, duke qenë se isha më e vogla e shtëpisë isha edhe më e përkëdhelura. Mbaj mend që ngulja këmbë se doja një pardesy të kuqe dhe kam qenë shumë e lumtur më pas kur ma bleu.
Cilat ishin lojërat që të pëlqenin me shumë?
Loja me peta dhe me guralecë. Madje një ditë po ua mësoja edhe vajzave. Ka qenë mjaft argëtuese.
I mbani mend shoqëritë e fëmijërisë, i ruani marrëdhëniet me ndonjë prej tyre?
Po, i mbaj mend. Ende i ruaj marrëdhëniet me to dhe shpeshherë kur takohemi kujtojmë me nostalgji kohët e vjetra.
Si keni shkuar me motrën dhe vëllezërit?
Mirë shumë. Normal, ato grindjet motër me motër, motër me vëlla janë të pashmangshme, por kemi qenë shumë të lidhur me njëri-tjetrin dhe gjithmonë mirëkuptoheshim.
Për çfarë ziheshit më shpesh me ta?
Me vëllain nuk zihesha shumë sepse ai ishte më i madh dhe më hapte rrugë gjithmonë, por me motrën ziheshim për rrobat…
Mbani mend t’ju kenë rrahur ndonjëherë prindërit kur keni qenë e vogël?
Jo, nuk mbaj mend të më kenë rrahur ndonjëherë, përkundrazi gjithmonë ka pasur harmoni dhe mundoheshim t’i zgjidhnim gjërat me kompromis…
Si e kujtoni herën e parë kur jeni ngjitur në skenë?
Për herë të parë kam kënduar kur kam qenë 13 vjeçe. Në minikoncerte e në aktivitete shkollore kam qenë e pranishme që në klasë të parë, por emocionin e vërtetë e kam ndjerë në moshën 13-vjeçare. Kanë qenë emocione të shumta dhe të paharrueshme.
Më tregoni pak si keni shkuar me mësime, cilën lëndë donit më shumë dhe kë nuk e duronit fare?
Kam qenë nxënëse absolute e 10-ës, madje kam qenë kryetare e parlamentit të shkollës…I doja të gjitha lëndët përveç matematikës, nuk kam pasur asnjëherë raporte të mira me atë lëndë. (qesh)
Dimë që jeni martuar shumë e re, si ndodhi? Ju rrëmbeu?
Po, është e vërtetë që jam martuar në moshë të re, isha vetëm 15 vjeçe…Nuk më ka rrëmbyer, ishte dashuri e pastër, që vetëm në atë moshë e ndjen ashtu dhe vendosëm të jetonim bashkë…Ok, kishte kundërshtime nga familja për shkak të moshës, por çdo gjë rezultoi mirë me kalimin e kohës.
Po shkollën e latë në gjysmë?
Kur linda vajzën e madhe, për momentin e ndërpreva për një periudhë kohe, por pastaj e vazhdova përsëri. S’është e lehtë të jesh nënë dhe të studiosh, por duhet gjithmonë pak sakrificë për arsimimin.
Si e keni njohur Mentorin?
Gjithmonë kur shkoja për shkollë më shikonte dhe e shikoja. Me pak fjalë, qe dashuri me shikim të parë, pastaj u prezantuam sepse motra ime e kishte shumë shok.
Si ju pritën në familjen e Mentorit? E patët të vështirë të ambientoheshit me jetën e re si nuse?
Më pritën shumë mirë, unë u rrita me ta, nuk më konsideronin si nuse, por si vajzën e tyre dhe si e tillë s’e pata të vështirë të mësohesha me jetën e re që fillova.
Si e kujtoni dasmën tuaj?
Ç’është e vërteta, ne nuk kemi bërë ceremoni martesore. Gjërat erdhën shumë shpejt dhe papritur ne e gjetëm veten me një fëmijë. Duke neglizhuar gjithmonë, ky muhabet u zvarrit për vite me radhë, ne ishim një çift modern që në atë kohë. (qesh)
Krijuat familje, në çfarë moshe jeni bërë nënë?
Në moshë shumë të re, vajzën e parë e kam lindur në moshën 16-vjeçare, të dytën kur isha 18 vjeç.
Një epokë e rëndësishme në jetën tuaj është shënuar në Amerikë, atje ku ka lindur edhe Anxhelina, sa vite keni kaluar atje dhe me çfarë jeni marrë?
Po, e vërtetë, kam jetuar plot 5 vite andej, më së shumti jam marrë me Anxhelinën sepse kishte nevojë për shumë përkujdesje dhe sapo kisha lindur, kështu që s’kisha mundësi të tentoja në muzikë, ndaj e lashë pas dore dhe sot jam bërë pishman, por s’ke ç’bën, e tillë është jeta…
Pastaj pse u kthyet?
U kthyem sepse vajzën e madhe e kisha lënë në Kosovë me mamin dhe Mentori vendosi të investonte në Shqipëri. Gjithmonë kam dashur të ishim bashkë, si një familje.
Si e kujtoni ditën kur Mentori u arrestua?
Ka qenë një ditë shumë e vështirë, e cila u pasua me probleme e strese. Nuk ka qenë një periudhë e bukur e jetës sime, por e lodhshme shumë, aq sa u detyrova të heq dorë dhe nga pasioni im për muzikën për t’iu përkushtuar vajzave dhe Mentorit.
Po vitet e tij në burg? Sa herë në javë e vizitonit?
Mentori ndenji 7 vjet brenda. Unë e vizitoja shumë shpesh, një herë në javë më e pakta.
Sa të vështirë e keni pasur ta kaloni e vetme atë periudhë me 2 vajzat?
Ka qenë një periudhë e vështirë, por gjithmonë kisha mbështetjen e vajzave dhe më ndihmonin e më bindeshin për çdo gjë, të tria mendoj se ia kemi dalë më së miri mbanë.
Kur doli Mentori nga burgu ju u ndatë, përse ndodhi kjo?
Ishte më shumë një skoop i mediave, i cili nuk ishte ashtu siç u përfol. Thjesht kisha nevojë për një periudhë pushimi, sepse lodhja dhe stresi kishin bërë të vetën gjatë atyre viteve.
Aktualisht jetoni të lumtur, çfarë ka ndryshuar në raportin tuaj?
Raporti është i njëjtë, ne kemi bashkë dy vajza shumë të bukura, e duam dhe e respektojmë njëri-tjetrin.
Po tek ju çfarë ka ndryshuar sot?
Asgjë, karakteri dhe mentaliteti në kokën time gjithmonë ka qenë dhe do të jetë i njëjti, thjesht me kohën kam evoluar dhe unë në disa mendime, jam bërë më e fortë dhe e pavarur.
Keni ndonjë peng në jetën tuaj?
Jo, asnjë, jam shumë e lumtur me jetën që kam dhe s’pendohem për asgjë në jetë…Janë ato peripeci, të cilat më kanë bërë kjo që jam sot.
Jeni bërë pishman që e latë muzikën pikërisht në kulmin tuaj?
Jo, pavarësisht se pasioni im është muzika, kam një hierarki, në majën e së cilës qëndron familja, kështu që vendosa të hiqja dorë për pak kohë.

Kë do të cilësonit si suksesin më të madh të jetës suaj?
Në aspektin profesional është kur u nderova me çmimin e parë në Festivalin e RTSH-së, me këngën e dedikuar Kosovës për periudhën e luftës. Ndërsa në aspektin është femëror edukimi i vajzave, dhe kur i shoh ato të lumtura, me ambicie dhe perspektiva për jetën, ndjehem shumë e suksesshme si nënë.
Sa e vështirë është të jesh edhe nënë, edhe grua në karrierë në Shqipëri?
Të jesh dhe nënë dhe grua në karrierë në Shqipëri dhe në çdo vend tjetër është shumë e vështirë, sepse duhet t’i alternosh të dyja me njëra-tjetrën, në mënyrë të tillë që asnjëra të mos jetë e lënë pas dore.
A paguhen mirë këngëtarët?
Në krahasim me këngëtarët europianë ose të kontinenteve të tjera pagesa jonë është qesharake, por duke parë ekonominë e vendit tonë, pagesa është e kënaqshme, e justifikon punën.
Aktualisht me çfarë po merreni?
Aktualisht jam duke investuar për të hapur një sallon bukurie, ku do të kem stafin, ambientin dhe produktet më profesionale për t’i bërë femrat të ndjehen më të bukura dhe të trajtuara. Ndërkohë po merrem dhe me xhirimet e klipit të ri dhe me disa projekte të tjera muzikore, mendoj të jem pak më aktive këtë periudhë.
Kur do të dalë klipi i ri dhe çfarë subjekti trajton?
Klipi i ri besoj se nga fundi i këtij muaji do të jetë në transmetim, do të jetë ndryshe nga ajo që më keni parë më përpara, subjekti i këngës është për muzikën.
Me kë keni bashkëpunuar për këtë këngë dhe për klipin?
Për këngën kam bashkëpunuar me Stinen, ai është marrë me produksionin e saj, tekst, muzikë, orkestrim, ndërsa për klipin jam duke bashkëpunuar përsëri me ‘MAX Production’, jemi në përfundim e sipër.
Rikthehemi tek jeta juaj, kur keni ardhur për herë të parë në Tiranë dhe për sa kohë keni qëndruar?
Për herë të parë në Tiranë kam ardhur në ’94-ën dhe që atëherë fillova të jetoja këtu, d.m.th, i thonë 17 vite që banoj në Shqipëri.
Tani jetoni prej vitesh këtu, çfarë ju pëlqen nga Tirana?
E vërtetë, u bë goxha kohë dhe ndihem si në vendin tim, jam ambientuar më së miri dhe kam krijuar një jetë këtu, shoqëria, puna, familja, të afërmit, të gjithë tashmë i kam këtu. Më pëlqen Tirana në tërësi me zhurmën e vet, me traditën që mbart, jam mësuar me të dhe tashmë është pjesë e jetës sime dhe nuk e di nëse do e kisha të lehtë të largohesha nga këtu.
Ç’marrëdhënie keni me vajzat?
Me vajzat marrëdhëniet i kam shumë të mira, jemi si shoqe, flasim për çdo gjë dhe e këshillojmë për çdo gjë njëra-tjetrën.
Ju mungon Anxhelina? Jeni bërë pishman që e çuat kaq larg?
Më mungon shumë, e kam shumë të vështirë pa të, sepse ne ishim një 3-she e pandarë, çdo gjë e bënim bashkë, por pishman nuk bëhem, pasi Anxhelina ka shumë potencial dhe mendoj që duhet të provojë fatin e saj. Mundësitë të gjitha i ka, zërin, pamjen, personalitetin dhe njohjet atje, kështu që ishte gjynah mos të tentonte diçka. Çdo sakrificë vlen kur e sheh fëmijën e realizuar profesionalisht, por dhe merr një kulturë dhe edukatë tjetër atje dhe ia vlen, mendoj unë.
Po me mbesat ç’marrëdhënie keni? Jeni zysh në muzikë për to?
Në njëfarë forme po, jam e tillë për to, i dua pafund, i kam shumë të mira. I këshilloj gjithmonë, u them nga eksperiencat e mia se si duhet të përballen me koncertet, intervistat dhe si të sillen me publikun. Normal dhe leksione kantoje ka shpesh në shtëpinë tonë.